Oyun terapisi, çocuğun psikolojik sorunlarını gidermeyi, onun daha uyumlu olması için yardımcı olmayı amaçlayan, çocuk ve terapistin birbirlerini oyun yolu ile etkiledikleri bir yöntemdir.
Oyun terapisi, konuşma problemlerinde, okuma problemlerinde, handikaplı çocuklarda etkili olabilir.
Çocuklar genelde problemlerinin farkında değillerdir. Yalnızlık ve anlaşılamamız olmanın yarattığı kaygı ve sıkıntıyla başedemezler. Oyun terapisi ile kendi fonksiyonlarını, yeteneklerini gerçekleştirebilir, duygularını ifade eder ve yaratıcı davranışlar ortaya koyabilirler.
Oyun terapisinde terapist
Öncelikle bu alanda yeterli eğitim ve beceriye sahip olmalı.
Çocukla sıcak, samimi ve dostça bir ilişki kurmalıdır.
Çocuğun duygularını açıklaması için gerekli desteğin verilmesi gerekir.
Çocuğun faaliyetlerine karışmamalıdır, çocuk yolu belirler, terapist izler ancak (bana-kendine ve oyun odasına zarar vermemelisin) kuralı belirtilmelidir.
Terapiyi hızlandırmamalıdır, terapi yavaş ilerler ve terapist tarafından olduğu gibi onaylanmalıdır.
İlk karşılaşmada, terapist kendini tanıtmalı, çocuğun “evet”, “hayır”, yanıtları verebileceği sorular sormamalı, çömelerek onun göz hızasına inmeli, “seninle biraz oyun oynayacağız, benimle gel ve oyun odamızı, oyuncakları gör” denilebilir.
Çocuğun o ortama getirilme nedeni, ona basit ve anlayacağı bir dille anlatılmalıdır.
Çocuk duygularını ifade etmekte zorlanıyorsa, terapist kendi duygularından bahsederek onu teşvik edebilir. Unutmayın ki açıklık açıklığı doğurur. Mesela “hastalandığımda ben de çok öfkeli ve sinirli olurum” gibi.