Çoğu çocugun ustalıkla kullandığı bir yöntemdir. Bir grubun parçası olamadığına inanan çocuk ilgi ve dikkat çekme amacıyla bu mekanizmayı kullanır. Olumsuz olan ve dikkat çeken bir çok davranış bulunmaktadır.
Mesela, grup içinde bağırarak konuşma, arkadaşlarına sözel ve fiziksel tehditte bulunma, istediği olmayınca bağırarak ağlama, ebeveynin veya yuva eğiticilerinin sinirlenmesini sağlayacak şekilde davranma gibi. Burada önemli olan yetişkinin de sistem içine çekilmesidir. Çocugun hedefi budur. Yetişkini de oyunu içine çekerek dikkat çekmek ve yetişkinin kendisine hizmet etmesini sağlamak.
Unutulmamalıdır ki çocuk görmemezlikten gelinmek yerine cezalandırılmayı tercih edecektir. Ancak bazen çocuklar olumsuz davranmak yerine yetişkinlerle iş birliğine giderek kendilerinden istenildiği gibi davranırlar. Bu durumda, çocuğun yardım etmek ve katkıda bulunmak için mi yoksa ilgi ihtiyacını karşılamak için mi iş birliği yaptığını kestirmek güçtür.
Dikkat çekme yoluyla ilgiyi üzerinde toplamak öğrenilmiş bir davranış da olabilir. Ebeveyn tutumları sonucu çocuk olumsuz davranarak ilgiyi üzerine çekebileceğini çabuk kavrar ve sürekli olumsuz davranarak ( mesela, isteklerini bağırarak veya ağlayarak belirtir, grup içinde saldırganca davranır, bağırarak konuşur, bir şeyler çalar veya kırar vb.) Yetişkinin ilgisini çeker. Bu gibi durumlarda yetişkin uyanık olmalı, çocugun kendisini sinirlendirmek istediğini açıkça ona ifade etmeli ( beni sinirlendirerek sana ilgi göstermemi istediğini düşünüyorum tarzı)
Empati yaparak çocugun içinde bulunduğu duygu durumunu ( öfke, nefret kırgınlık gibi) anlamaya çalışmalı, kendisinden örnekler vererek çocukla iletişime geçmeli. ( Bende senin yaşındayken annemi böyle kızdırıyordum ancak sonra istediğimi elde edince de hep suçluluk hissettim. Tarzi.. Bu yaklaşım çocuğun kendisiyle ilgili konuşmasına olanak verir.
Kaynak : http://www.cocukpsikolojisi.net/