“Kardeşime istemeden ya bir zarar verirsem… O yüzden ondan uzak durmaya çalışıyorum.

“Zarar görebilirim”
O pantolonu giydiğimde beni eşcinsel sanırlar diye korkuyorum.” ( 16 yaşında, genç erkek)

Yeterince temiz mi?
“Birisiyle tokalaştığımda, elimin mikroplandığı düşüncesinden sonra aklım fikrim elimi yıkamakta; saatlerce elimi yıkıyorum temizlendiğine inanıncaya kadar.” (14 yaşında)

Kendine göre bir düzenlilik
Küçük kız evde herkesin oturacağı yeri belirleyip, başka yerlere oturulduğunda, eşyaları yerlere fırlatıyor, kafasını duvarlara vurmaya başlıyor. (4 yaşında)

Evden çıkarken belli bir düzende eşyalara dokunup, evdekilerin elini öpüyor. Düzende en ufak bir aksama hissi geldiğinde sil baştan… Evden çıkmak saatler aldığı için okula hep geç kalıyor. (11 yaşında)

Babasının eve kaçta geleceğini tekrar tekrar soran çocuk: “Biliyorum, anladım, ama sormazsam sanki babamın gelmesi mümkün olmazmış gibi geliyor.”
Her şey eksiksiz olmalı

Bu düşünlerin yarattığı baskılar çocuğu, genci şaşırtır. Bu düşüncelerini kimseyle paylaşmaz ve bunları anlatmaması gerektiğini düşünür ve gün geçtikçe bunalır.

“Ya bu düşünceler gerçek olursa? Kontrolü kaybedersem?”

“Bir tek ben böyle düşünüyor ve bir tek ben böyle hissediyorum.”

“Bu düşüncelere dayanamayacağım…”

Çocuklukta en sık görülen obsesyonlar Kirlenme / bulaşma korkusu,
Kendine / sevilene, zarar gelme/zarar verme korkusu
Çocuklukta en sık görülen kompülsiyonlar Yıkanma
Tekrar tekrar yapma, kontrol etme

Anne-baba neler yapabilir?

Ailenin davranışları kadar, çocuğuna kan yoluyla aktardığı genetik etkiler mühimdir. Ailede benzer sorunları yaşamış kişilerde olması muhtemeldir. OKB´ye sebep olmasalar bile, anne-babanın problemi hafifletmeye yarayabilecek tutumları olabilir. Anne-baba kompülsif davranışlara katılmamalıdır. Çocuğun mikrop kapma endişesi yüzünden eve misafir çağırmamak, çocuğun eşyalarının anlamsız bir sayı kadar yıkamak, bitmek bilmez onaylama isteklerini karşılamak ya da çocuğun aynı sorusuna defalarca cevap vermek gibi “yardım”lardan kaçınmalıdırlar.

Anne-baba çocuğun kompülsif davranışlarına karşı koymaya çalıştıklarında çocuğun korku ya da rahatsızlık duyduğunu görüp, mücadeleden vazgeçebilirler. Çocuk davranışlarıyla aile yaşantısını kontrol edebildikçe, davranışları daha da artar ve durum kötüleşir.
Anne-baba çocuğun kompülsif davranışlarının kontrolünü tedavi programının bir parçası olarak yaptıklarında, çocuğa geçici bir rahatsızlık verirken, sorunun kontrol altına alınmasına yardımcı olabilirler.
Tedavi, ilaçlar ve psikoterapiden oluşur Sonuç olarak Obsesif-kompülsif davranışlar çocuklarda ve gençlerde yaygın olarak bulunurlar. Sıkıntı ve gerginlik yaratan, güvenlik duygusunu azaltan her durumda ortaya çıkabilirler. Çocuklarda, ayrılık veya ayrılık ihtimali taşıyan her değişiklik bu durumların başında gelir.

Obsesif-kompülsif düşünce ve davranış gereksiz, yersiz, engelleyici ve rahatsız edici biçimde ortaya çıktığında, tedavi gerektiren bir bozukluk olarak görülür. Öyledir. Sıkıntılı durumlarda, sıkıntı ile orantısız düzeyde ortaya çıkıp, sıkıntı yaratan durum geçse bile devam ederler.

Obsesif-kompülsif bozukluk çocuğun hayatını ve sağlıklı gelişimini etkileyen, tanısı gözden kaçan ve tedavisi mümkün bir durumdur.